> Strona domowaAutor: Ewa JaraczewskaC ertified Kinesio Taping Instructor
Metoda Kinesio® Taping wykorzystuje zasadę dokładnej i systematycznej oceny pacjenta w celu nakreślenia programu leczenia i jego modyfikacji z użyciem elastycznej taśmy . Zastosowanie metody Kinesio® Taping rozpoczyna się od kompleksowego badania funkcji mięśniowej, rozciągliwości tkanki miękkiej i powięzi w celu identyfikacji przyczyn występujacej patologii ruchu. Metoda wykorzystuje elastyczne właściwości taśmy Kinesio® Tex Tape która po nałożeniu na skórę działa przeciwbólowo, wpływa na przepływ limfy, regulację napięcia mięśniowego, i regulację stabilizacji stawowej.
Metoda Kinesio® Taping oparta jest na użyciu specjalnej taśmy o regulowanym stopniu napięcia. Taśma cięta jest na różne sposoby w celu indywidualnego działania na określoną powięź, mięśnie i stawy. Technika z jaką taśma jest nakładana wspomaga fizjologiczną i czuciowo-nerwową odpowiedź skóry, systemu krążeniowego i limfatycznego na bodziec zewnętrzny. Napięcie taśmy dodawane jest tylko w technikach zwanych korekcyjnymi, w przeciwieństwie do technik podstawowych gdzie taśma nakładana jest z napięciem równym 15% rozciagliwości początkowej taśmy. Celem stosowania metody Kinesio® Taping jest wpływ na biomechanikę ruchu poprzez zmniejszenie bólu, redukcję obrzeku, wspomaganie pracy mięsni, i poprawę postawy.
Zastosowanie Metody Kinesio® Taping po udarze mózgu.
Metoda Kinesio® Taping ma szerokie zastosowanie na wszystkich etapach rehabilitacji po udarze mózgu a jej efektywność opisywano w przypadkach rehabilitacji barku bolesnego, podwichnięcia stawu barkowego, zaburzeniach chodu na skutek występowania stopy opadającej i wielu innych.
W tym artykule podejmę się opisania sposobu oceny patologii podwichnięcia stawu barkowego po udarze mózgu i nakreślenia programu leczenia z wykorzystaniem metody Kinesio® Taping. W tym przypadku , po zakończeniu oceny klinicznej pacjenta, skutecznie ułożony plan leczenia pozwoli na zastosowanie taśmy Kinesio® Tex w celu redukcji podwichnięcia.
U pacjenta po udarze mózgu często dochodzi do zachwiania równowagi mięśniowej spowodowanej osłabieniem siły mięśniowej, osłabieniem kontroli mięśniowej na skutek zaburzeń kontroli centralnego układu nerwowego, napięciem spastycznym lub obniżonym napięciem mięśniowym, i patologią postawy. Metoda Kinesio® Taping, w zależności od sposobu jej zastosowania pozwala na wpomaganie lub hamowanie funkcji mieśniowej, poprawę symetrii stawów, i zmniejszenie bólu często spowodowanego patologiczną pracą mięśni. Dodatkowo stymulujące działanie na czucie głębokie pozwala pośrednio na poprawę i utrzymanie prawidłowej postawy ciała.
W celu kompleksowej oceny patologii stawu barkowego, wymagana jest ocena wszystkich jego elementów wpływajacych na niezaburzony ruch zgiecia, wyprostu, odwiedzenia, przywiedzenia i rotacji.
Ruch kręgosłupa podczas podnoszenia ramienia jest normalnym zjawiskiem fizjologicznym. Kręgosłup piersiowy pozwala na stabilizację klatki piersiowej, pełny zakres ruchu wyprostu i zgięcia tułowia i stanowi podstawę dla stabilizacji kręgosłupa lędźwiowego dla uzyskania stabilizacji kończyny górnej w relacji do tułowia.
Funkcja mięśni tułowia polega na ustabilizowaniu odcinków piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa oraz miednicy w celu stabilizacji proksymalnych przyczepów mięśni stawu barkowego w czasie ruchu ramienia.
Dodatkowo w trakcie wykonania ruchu w stawie barkowym konieczna jest skuteczna akcja mięśni brzucha które mogą kurczyć się optymalnie tylko wtedy kiedy kręgosłup piersiowy jest ustabilizowany.
Udar mózgu powoduje znaczne zmiany w opisanej powyżej symetrii pracy mięśni tułowia i barku. Nadmierna kyfoza odcinka piersiowego kręgosłupa spowodowana złą postawą ciała i osłabieniem siły mięśniowej powoduje ucisk klatki piersiowej. Taki ucisk prowadzi do ograniczenia objętości wdechowo-wydechowej płuc i prowadzi do szybkiego zmęczenia pacjenta w trakcie wykonywania czynności fizycznych.W konsekwencji powiększenia kyfozy piersiowej dochodzi do ograniczenia ruchomości klatki piersiowej i przykurczów mięśniowych.
Do mięśni które ulegają zmianie na skutek udaru należy m.czworoboczny górny który ma tendencje do utrzymania pozycji przykurczonej i zwiększonego napięcia.
Pozycja leżenia na boku na stronie przeciwnej do porażonej prowadzi do rozciągnięcia mięśni po stronie porażonej ze wzgledu na ciężar kończyny porażonej. W efekcie dochodzi do rozciągnięcia mięśni stabilizujących łopatkę i ustawienia łopatki w pozycji odwiedzenia i przodopochylenia. Taka pozycja prowadzi do przemieszczenia głowy kości ramiennej w stosunku do panewki stawu barkowego i przodopodwichnięcia stawu barkowego.
Leżenie bokiem na stronie porażonej z ramieniem odciążonym dla zmniejszenia ucisku, ustawia łopatkę w pozycji odwiedzenia i przodopochylenia. Efektem jest rozciągnięcie m. czworobocznego dolnego i m.równoległobocznego (Zdj. 1).
Działanie m. zębatego przedniego i piersiowego mniejszego na ruch łopatki zależy od stabilnego kręgosłupa piersiowego ze względu na przyczep tych mięsni na klatce piersiowej.
Łopatka może być stabilna tylko wtedy, kiedy kręgosłup piersiowy zapewni odpowiedni fundament dla przyczepu mięśni ją stabilizujących. Zła postawa, zaburzenia w symetrii kręgosłupa, asymetria położenia łopatki na ścianie klatki piersiowej, prowadzi do zmiany i ograniczenia ruchu w stawie barkowym. Osłabione lub sparaliżowane mięśnie: naramienny, nadgrzebieniowy i podgrzebieniowy nie mogą utrzymać głowy k.ramiennej w panewce stawu i dochodzi do podwichnięcia. Wyżej wymienione czynniki mogą również spowodować ból i w konsekwencji znacznie ograniczyć ruchomość kończyny górnej.
