Typy oraz podział udarów

Główny podział udarów jest następujący UDAR MÓZGU NIEDOKRWIENNY – jest stanem ostrej niedomogi krążenia mózgowego spowodowanej zaburzeniami przepływu krwi wywołanej zakrzepem w ścianie tętnicy, zatorem tętnicy mózgowej lub zaburzeniami hemodynamicznymi. Około 80% chorób naczyniowych mózgu. W zależności od rozległości zawału mózgu dzielimy go na:

• TACI – zawał w obrębie całego przedniego unaczynienia (tętnicy środkowej i przedniej) Główne objawy to niedowład lub porażenie połowicze, afazja (problemy z mową), agnozja (problemy z rozpoznawaniem), zaburzenia otępienne, zaburzenia sterowania osią ciała.
• POCI – zawał w obrębie unaczynienia tylnego (układ podstawno-kręgowy) Główne objawy to zawroty głowy, nagłe upadki na kolana, zbaczanie w jedną stronę podczas chodzenia, szumy w uszach, mroczki przed oczyma, zespół depresyjny.
• LACI – zawał mózgu zatokowy zlokalizowany w strukturach głębokich półkuli lub pnia o średnicy od 0,5 do 15 mm. Główne objawy to ruchowy niedowład połowiczy, deficyt czuciowy, nieduży deficyt mieszany ruchowo-czuciowy, niedowład spastyczno-ataktyczny, zespół dyzartrii-niezgrabnej ręki.
• PACI – częściowy zawał w obrębie tętnicy środkowej lub przedniej Główne objawy to występują dwa z następujących trzech objawów: deficyt ruchowy lub czuciowy, zespół zaniedbywania połowiczego lub problemy z mową, zaburzenia widzenia.

UDAR KRWOTOCZNY MÓZGU – Występuje najczęściej między 50 a 70 rokiem życia. Stanowi około 15% wszystkich udarów. Po przerwaniu ciągłości naczynia mózgowego dochodzi do powstania ogniska krwotocznego, które wpływa destrukcyjnie na tkankę mózgową. Tak powstały krwiak powoduje stały ucisk na tkanki mózgowe powodując ich niedotlenienie. Wzrasta niebezpiecznie ciśnienie śródczaszkowe. Ogniska krwotoczne tworzą się często we wzgórzu, moście, istocie białej półkul, jądrze podstawy oraz móżdżku. Wyróżniamy trzy postacie kliniczne udaru krwotocznego

• Ostra – jej rokowania są najgorsze, w połowie przypadków kończy się zgonem. Początek nagły bez objawów zwiastujących.
• Podostra – Występuje w 30% przypadków, występuje nagły początek. Często mamy do czynienia z bólami głowy, wymiotami i niedowładem.
• Przewlekła – Przebieg zdecydowanie łagodniejszy niż powyższe postaci zbliżony do udaru niedokrwiennego. Duże grono osób przeżywa i wraca do normalnych czynności życia codziennego.

KRWOTOK PODPAJĘCZYNÓWKOWY – Około 6% wszystkich udarów. Jest to nagłe, samoistne przedostanie się krwi do przestrzeni płynowych mózgu znajdujących się pomiędzy oponą pajęczą a miękką, rzadziej do tkanki mózgowej i komór. Najczęściej występuje w szczycie 50 lat. W momencie krwotoku ginie połowa chorych, z tych co przeżywają do aktywności zawodowej wraca nie więcej niż 30%. Najczęstsze przyczyny to:

• 60 do 80% – pęknięcie tętniaka
• pęknięcie naczyniaka
• idiopatyczne (nieznanego pochodzenia)
• krwawienie z powodu guza
• nadciśnienie tętnicze

W przypadku wystąpienia krwawienia podpajęczynówkowego mamy do czynienia z następującymi objawami: nagły silny ból głowy, nudności, wymioty, zaburzenia przytomności różnego stopnia, sztywność karku, napad padaczkowy.